Władcy Enderasji

Harmeliusz - Pierwszy historyczny władca Enderasji. O jego życiu wiemy dość dużo dzięki dziełu wczesnośredniowiecznego historyka enerasiańskiego Hefantena. Harmeliusz urodził się w ok. 190 roku p.n.e. Panował od ok. 173 do 132 roku p.n.e. Wprowadził on jednolity system wierzeń, mianując się głównym kapłanem. Religia enderasjan była politeistyczna, wierzyli oni w bóstwa planetarne, głównym bogiem był Naturos. Zostawił po sobie dwóch synów - Hergenta i Nemezis i jedną córkę nieznaną nam z imienia.

Hergent Poczciwy - panował w latach 132 - 127 p.n.e., zginął otruty przez swojego brata Nemezisa, który zabił również jego jedynego syna Wirgina.

Nemezis Truciciel - panował w latach 127 - 100 p.n.e., zginął zabity przez własnych poddanych, którzy uważali, że otruwając brata zesłał na kraj plagę suszy i pomoru bydła. Zmarł bezpotomnie, a jego żonę skazano na banicję.

Okres bezkrólewia trwający od 100 do 78 roku p.n.e. W tym czasie toczyły się potyczki między arystokracją Enderasjan. W 88 r. p.n.e. doszło do największej potyczki między dwoma arystokratami - Hergemonem i Wizarduszem, Hergemon rozgromił wojska Wizardusza, który ratował się ucieczką. W 78 Hergemon ostatecznie pokonał wszystkich pretendujących do tronu i przejął władzę nad Enderasjanami.

Hergemon - panował w latach 78 - 56 p.n.e. Był synem córki Harmeliusza nieznanej nam z imienia. W 66 postawił pierwsze miasto – Hergemenie - znajdujące się niedaleko dzisiejszego Ruhnhoffu. Umarł zostawiając syna Wergeniusza.

Wergeniusz Demokrata - panował w latach 56 p.n.e. - 9 n.e. Jeden z bardziej znanych władców Enderasjanskich. O jego żywocie wiem szczegółowo z dzieła Hefantena “Król Wergeniusz. W 53 r. p.n.e. ustanowił ustrój demokratyczny i rozdzielił urząd króla i kapłana, ustanowił jednolite prawo spisane na granitowym bloku. W 33 r w wyniku wybuchu wulkanu Hergemenia została doszczętnie zniszczona, na szczęście Wergeniusz znajdował się wtedy na polowaniu. W 21 roku p.n.e. Wprowadził pierwszą walutę Enderasjan srebrniki. Były to kwadratowe monety z jego wizerunkiem, były używane aż do V w.! W 1 r. n.e. nakazał budowę nowego miasta - Ruhnhoff, nie doczekał jednak końca budowy, bo miasto budowano aż do 46roku. Zmarł w wieku 83 lat (co było jak na owe czasy rzeczą naprawdę niezwykłą) zostawiając wiele synów w tym swojego następcę Oregiusza. Jego ulubione powiedzenie brzmiało Enderazja lokuta causa finita 

Oregiusz Wielki - panował w latach 9 - 44. Za jego panowania ukończono budowę Ruhnhoffu, ponieważ Enderasjanie nie byli zagrożeni, za jego panowania intensywnie rozwijała się sztuka. Umarł zostawiając syna Ominiusza.

Ominiusz Sztukochwalca - panował w latach 44 -73. Za jego czasów powstało wiele rzeźb i budowli, niektóre z nich można do dzisiaj podziwiać w Ruhnhoffie. Umarł zostawiając dwóch synów Owidiusza i Ragtena.

Po jego śmierci doszło do rozłamu kraju między jego dwóch synów. W roku 73 doszło do bitwy, w której Owidiusz pokonał większość wojsk Ragtena, natomiast sam wódz uciekł i schronił się wraz ze swoja nieliczna świtą w Górach Tauzańskich gdzie został odnaleziony w 78 i zamordowany przez stronników Owidiusza.

Owidiusz - 72-73 panował nad wschodnią częścią księstwa, 73-93 panował nad całą Endersją. Tron objął po jego śmierci syn Hergemon

Hergemon II - 93 - 134 Za jego czasów wybudowano w Ruhnhoffie łaźnie dostępne dla wszystkich obywateli, wybudowano również jeden z siedmiu starożytnych cudów świata -bibliotekę Enderasjańską, wprowadził również nowe przepisy, że każdy kto przybywał do miasta, o ile posiadał jakieś dzieło, którego nie było w bibliotece, musiał użyczyć go na czas 12 dni w celu przepisania go. Zmarł zostawiając jednego syna - Wergeniusza.

Wergeniusz II Astronom - 134 - 186 To on unowocześnił starodawny Enderasjanski kalendarz, to formy prawie takiej samej jak dzisiejsza rok miał 12 miesięcy po 30 dni, a na koniec dodawano 4 dni poświęcone bogom. Pozostawił po sobie dwóch synów, oraz trzy córki, które sprawowały funckję kapłanek w świątyki bogini Rho.

Askyliozynes zwany Pisarzem - panował w latach 186 - 224 r. Był znany przede wszystkim ze swoich poematów chwalących bogów, kilka z nich zachowało się do dzisiaj. Za jego czasów tworzył Hezeniusz, znany historyk, który napisał “Historia od Wegeniusza I do Wergeniusza II. Askyliozynes nigdy się nie ożenił, zmarł bezpotomnie. Tron objął po nim jego młodszy brat Ojropides.

Ojropides - rządził w latach 224-229, zmarł w wieku 60 lat, zostawiając następcę tronu - swojego syna Eskalizosa.

Eskalizos - panował w latach 229-232, kiedy to w wyniku spisku arystokracji zginął, tron objął po nim przywódca spiskowców Ermeniusz.

Ermeniusz - panował w latach 233-267, za jego panowania wybudowano nowy budynek senatu (255r.) oraz świątynie Xeryda - boga walki (264) zginął w wieku 80 lat, tron przejął po nim jego brat Aramiusz.

Aramiusz - panował w latach 267 - 301. Rozbudował budynek senatu w 283 roku, a w roku 300 ustanowił ogólno państwowe zawody, odbywające się co 25 lat. Pierwsze zawody (300) wygrał Redimiusz i otrzymał oprócz dożywotniego zwolnienia z podatków i sławy 30 srebrników, co było wtedy równe wartości trzech małych domów. Po śmierci monarchy władzę objął jego syn Makitydes.

Makitydes - panował w latach 301-342, za jego czasów powstał pełny system sądownictwa, opierający się na zasadach, ktre dzis określamy jakoi: lex retro non agit; Prius quam exaudias, ne iudices; Non bis in ideim; Audiatur et altera pars. Makitydes wybudował też opierasz w dziejach Enderasji budynek sądu – 333 (do tej pory sądzono pałacu książęcym). Za jego panowania  powstał jeden z bardziej znanych posągów Temida z zawiązanymi oczami i szalą sprawiedliwość. Po jego śmierci tron objął jego syn Apokryzjusz.

Apokryzjusz - władał krajem w latach 342 - 365. Był to ostatni władca przed okresem "trucicielskiego bezkrólewia". Zginął otruty w maju 365.

Ewidiusz - syn Apokryzjusza panował w maju 365roku, został otruty przez Egezjusza

Egezjusz - panował w roku 365, został otruty przez swojego kuzyna Eremiasza.

Eremiasz - panował w latach 366 - 368, został otruty przez senatora Karagiasza.

Karagiasz - panował w latach 368 - 369, został otruty przez swojego bratanka Kezjoda.

Kezjod - panował w latach 369 - 371 zmarł otruty przez szwagra Owidiusza. 

Owidiusz II - panował w latach 372 - 375, zmarł otruty przez Wergeniusza

Wergeniusz III Uzdrowiciel - panował w latach 375 - 412, to on uzdrowił kraj spójność przywrócił jego spójność w 375 r. i 400 r. odbyły się III ogólno krajowe zawody sportowe. W 378 krwawo rozprawił się z wszystkimi spiskowcami. Za jego panowania żył historyk Weremin, który szczegółowo opisał jego rządy. Wprowadził prawo mówiące, że kto nieprawnie, bez powodu przejmie władze powinien być srogo ukarany. Zmarł zostawiając syna Apokryzjusza.

Apokryzjusz II Pechowiec - panował w latach 412 - 425. Był pierwszym władcą, który wziął udział w zawodach sportowych, jednak niestety zginął w trakcie biegu, kiedy to nieszczęśliwie upadł. Jako, że zmarł bezdzietnie i nie posiadał żadnych krewnych, władzę przejęła po nim jego żona Wirginia.

Wirginia - panowała w latach 425 - 470. Pierwsze co zrobiła to wprowadziła prawo zakazujące królom startować w zawodach sportowych. Rządziła długo i łagodnie, przez co przetrwało do dzisiaj wiele poematów chwalących jej rządy. Władzę przejął jej syn Markiniusz.

Markiniusz Biegacz - panował w latach 470 - 503. W 475 roku anulował dekret Wirgini i wystartował w zawodach, wygrywając tradycyjny bieg dookoła stolicy. Władzę przejął po nim jego syn Werginiusz IV Wielki

Wergeniusz IV Wielki - panował w latach 503 - 567. Wprawdzie w 522 przegrał ze Slavianami bitwę, jednak odnieśli oni Pyrrusowe zwycięstwo. Do 549 roku dochodziło do wielu potyczek nieprzynoszących żadnego rezultatu aż w władze Slavian przejął Mieczywład, który wierzył, iż każdy konflikt można rozstrzygnąć pokojowo. O ile jego poddani wiedli spokojne życie, to sam Mieczywład, musiał płacić ogromne kontrybucje na rzecz Wergeniusza IV. Władze przejął po nim jego syn Geremiasz.

Geremiasz - rządził w latach 567 - 589, nie był równie dobrym władcą jak jego ojciec, toteż mimo rządów Mieczowłada państwo nie zyskało wiele na jego rządach. Władzę po śmierci monarchy przejął jego syn Nemezis.

Nemezis II Złoty- panował w latach 589 - 615r. W 599 roku wprowadził nową walutę – franki enderasyjskim. W 613 roku pokonał Slaviańskiego wodza Przemysa, całkowicie rozgramiając jego armię. W 615 roku wyruszył, aby podbić Slavian, którzy jednak byli tym razem lepiej przygotowani - pokonali armie enderasjan i zabili monarchę. Tron odziedziczył jego syn Ermeniusz.

Ermeniusz II - panował w latach 615 - 675. Był najmłodszym w historii Enderasji bo zaledwie 13 letnim monarchą. W 637 roku przyczynił się do śmierci Dobrogniewa Wszechwładnego, który stanowił potencjalne niebezpieczeństwo dla Enderasjan. Za jego panowania Slavianie wybudowali Srebrny Róg. Władzę odziedziczył jego syn Kernatozed.

Kernatozed - panował w latach 675 - 713. Startował w ogólno krajowych zawodach, a dla zwycięscy ufundował nagrodę wysokości 2000 franków (około 3300 libertów). W 680 stworzył regularną armię składającą się z 300 konnych, 1500 lekkiej piechoty i 3000 ciężkiej piechoty, kawaleria pełnił głownie funkcję zwiadowczą. Tron odziedziczył jego syn Efizimiusz.

Efizimiusz - panował w latach 713 - 734, w roku 724 pokonał Slavian, roznosząc ich regularną armię. W 729 Slavianie zdążyli stworzyć potężną armię i wyparli go na tereny przy Ruhnhoff, gdzie Efizimiuszowi udało się odeprzeć najeźdźcę. Zostawił po sobie syna Aredana, który objął tron.

Arenda Tchórzliwy - panował w latach 734 - 777, okres jego rządów nie był szczęśliwy dla Enderasjan, przegrali wiele bitw ze Slavianami, w wyniku czego Arenda był zmuszony płacić ogromne kontrybucje. Władzę po jego śmierci przejął syn Efizimiusz.

Efizimiusz II - panował w latach 777 - 798r. Nakazał umocnić mury Ruhnhoff i wprowadził obowiązek służby wojskowej co setnego mieszkańca. Utworzył w ten sposób oprócz stałej armii 500 osobowy człon lekkiej piechoty, wyposażonej w tarcze, włócznię i krótki miecz. W 783 roku doszło to większej potyczki, która jednak zakończyła się remisem. Tron objął po śmierci monarchy jego syn Karydiusz.

Karydiusz - panował w latach 798 - 803r. Zginął na bitwie ze Slavianami w dzień po przesileniu wiosennym maja 803 roku. Zmarł bezdzietnie, tron objął po nim jego kuzyn Apokryzjusz.

Apokryzjusz - panował w latach 803r. - 824r. Był kuzynem, wcześniejszego monarchy Karydiusza, 7 sierpnia 803 roku pomścił swojego kuzyna pokonując armię króla Slaviańskiego Pasibora. 19 stycznia 821 roku wprowadził nowe, pierwsze w dziejach Enderasji ujednolicone zasady karania wielu historyków nazywa to dzieło pierwszym kodeksem karnym w historii Teutonii (Slavianie zdobyli się na takie dzieło dużo później), który był o wiele bardziej zbliżony do dzisiejszego. Władze przejął po nim jego syn Karydiusz. 

Karydiusz II - panował w latach 824r. - 856r., zdając sobie sprawe z militarnej przewagi Slavian, w 832 roku wprowadził szereg reform gospodarczych i rolniczych, w 835 roku wprowadził obowiązek stosowania trójpolówki, na wszystkich polach należących do Enderasjii. W 849 roku stworzył człon łuczników wielkości około 200 ludzi, którzy mieli w razie ataku obsadzać mury miast. W 854 nakazał umocnić mury stolicy, postawił też bramę wjazdową otoczoną dwoma basztami. Zmarł zostawiając po sobie syna Karydiusza.

Karydiusz III Pacyfista - panował w latach 856r. - 889r., w 875 roku wysłał do Slaviańskiego władcy posłów, którym udało zawrzeć pakt o obustronnej nieagresji, który był uznawany przez Slavian aż do 960 roku. Mimo podpisania paktu Karydiusz III nie zaprzestał reformy wojska zaczętej przez jego ojca, zwiększył człon łuczników do 350 ludzi, a kawalerię do 430 ludzi, lekkozbrojną piechotę tworzoną, z co dziesiątego mieszkańca do 670 ludzi, ciężkozbrojną piechotę natomiast powiększył do 3500 żołnierzy. Tron po śmierci monarchy objął jego syn Karydiusz.

Karydiusz IV - panował w latach 889r. - 907r.. W 901 roku wybudował nowy gmach biblioteki Enderasjanskiej. Zginął na egzotyczną chorobę, zostawiają po sobie syna Karydiusza. 

Karydiusz V - panował w latach 907r. - 945r. W 925 roku anulował odbywające się od 300 roku Ogólnokrajowe Zawody Sportowe, ponieważ obawiał się, iż w trakcie zawodów Slavianie mogą zdradziecko zaatakować kraj. Zmarł zostawiając po sobie syna Karydiusza.

Karydiusz VI - panował w latach 945r. - 960r., za jego panowania działał history Herendezonius. W 955 roku wprowadził podatek na rzecz wojska - wynosił on 1/20 plonów każdego mieszkańca. W 960 roku zmarł bezdzietnie, jego śmierć zakończyła Erę Karydiuszy, a rozpoczęła okres I wielkiej wojny. Panowanie objął po nim jego siostrzeniec Wergeniusz. 

Wergeniusz V - (panował w latach 960 r. - 961 r.) Za jego czasów doszło do nasilenia konfliktu pomiędzy Slavią a Enderasją. Był pierwszym władcą spoza "kręgu" Karydiuszy. Nie posiadał jednak zdolności wojskowych, co przypłacił życiem w zaledwie rok po objęciu tronu. Zginął podczas bitwy z wojskami, Grodołaza Zwycięskiego.  Fragment dzieła pewnego nieznanego z imienia historyka mówi jednak o spisku przeciwko Wergeniuszowi. Fragment ten mówi: „Widząc niemoc króla i jego słabość, zobaczyli możni, enderasjańscy, że nie takiego króla oczekiwali. Uknuli podły spisek i gdy Pan wracał z potyczki z Grodołazem, napadli go trzej możni przebrani za zabójców i haniebnie śmierć królowi zadali”

Kazydiusz I - (panował w latach 961 r. - 988 r.) Enderasjański generał, który przejął władzę po śmierci Wergeniusza V. Widząc zamęt po śmierci króla oraz w obliczu klęski w bitwie ze Slavianami, postanowił wraz z wiernymi oddziałami przejąć władzę. Ludzie mając dość słabych królów i ciągłych spisków, zgodzili się na króla niepochodzącego z królewskiego rodu. Kazydiusz stał się założycielem nowej dynastii.  Odparł atak Slavian w 968 r. Stoczył trzy z 12 wielkich bitew na przełomie X i XI w. Sam zginął podczas jednej z nich w 988 r. 

Elokweusz I Waleczny - (panował w latach 988 r. - 1013 r.) stoczył 9 bitew ze Spycimirem II Walecznym. Doprowadził do stanu względnego spokoju na granicy Slavii i Enderasji. Za jego czasów zaawansowane były badania nad taktyką wojenną. Badania strategów, którymi otaczał się Elokweusz nie były jednak w pełni trafione. Co prawda nie pozwalały Slavianom zwyciężyć, ale Enderasjanie również nie odnosili poważnych zwycięstw. Zginął od ran w ostatniej bitwie ze Spycimirem II.

Elokweusz II - (panował w latach 1013 r. - 1041 r.) Objął władzę w historycznym roku dla Enderasji i Slavii, gdyż w tym samym roku w tej samej bitwie zginęli władcy obu krajów. W początkowej fazie jego panowania, dążył do uspokojenia sytuacji w kraju i odbudowy demografii zmęczonego wojnami kraju. Wydawał dekrety dotyczące lokacji nowych osad. Mimo to już w 1022 r. starł się z Dobromirem III. Z bitwy tej wyszedł zwycięsko. Niecałe dwa lata później ziemie enderasjańskie zaatakował Wręcedóbr II, który poległ na polu bitwy.  Elokweusz wprowadził okucia tarcz z brązu.  Kolejne starcie - tym razem z Pasiborem II w 1037 r. skończyło się porażką Enderasjan. Sam król zachował jednak tron, płacąc Slavianom wysoką kontrybucję. Zmarł w 1041 r., gdy spadł z konia podczas polowania.

Racyniusz I Innowator - (panował w latach 1041 r. - 1053 r.) Był synem Elokweusza II. Wykorzystał niepokoje na granicy enderasjańsko - slavińskiej by wprowadzić nowy typ ataku na stanowiska slavińskie - partyzantkę. Niewielkie oddziały konne, co rusz nękały przygraniczne osady slavińskie, dzięki czemu Enderasjanie mieli ogląd sytuacji na granicy ze Slavią. Rozpoczął też kodyfikację praw enderasjańskich, której jednak nie udało mu się skończyć.

Kazydiusz II - (panował w latach, 1053 r. - 1077 r.) Był synem Racyniusza I. Prowadził raczej pokojową taktykę, wobec Slavii. Widząc, że Slavianie nie szykują się do wojny, zaniechał dalszych wypadów patrolów enderasjańskich na ziemie Slavian. Znany jest z tego, że odbudował przygraniczne miasta i osady zniszczone podczas najazdów slaviańskich. Kontynuował dzieło kodyfikacyjne ojca. Udało mu się jednak zatwierdzić tylko pierwsze trzy tomy praw enderasjańskich. Od 1074 r. chorował na chorobę psychiczną. Niepełnosprawnego władcę zaczął coraz częściej zastępować marszałek dworski Hiacynian. Pod koniec życia króla to właściwie on a nie Kazydiusz II wydawał główne decyzje w państwie. 

Kazydiusz III Prawodawca -  (panował w latach 1077 r. - 1094 r.) Ukończył dzieło prawodawcze swojego dziada i ojca. Za jego czasów coraz większe znaczenie miał marszałek dworu. Marszałkiem po śmierci Hiacyniana był jego syn Tartyniusz.  Mimo to Kazydiusz próbował sprawować władzę jak na króla przystało. Jego czasy charakteryzują się względnym spokojem w stosunkach ze Slavianami. Jednak ród Tartyniusza, który coraz bardziej rościł sobie prawa do korony enderasjańskiej, zaczął spiskować przeciwko królowi. Kazydiusz zginął, w 1094 r. prawdopodobnie na skutek zamachu.

Aspian I - (panował w latach 1094 r. - 1110 r.) syn króla Kazydiusza II. Postanowił ukrócić samowolę marszałka dworu, Tartyniusza, którego oskarżał o zabójstwo ojca. Pierwszą jego decyzją było desygnowanie go ze stanowiska marszałka. Tartyniusz zniesmaczony udał się na południe. Chwiejną sytuację na dworze enderasjańskim wykorzystali Slavianie i w 1095 r. najechali Enderasję. W tym samym roku odnieśli zwycięstwo nad szczupłymi siłami króla Aspiana. Walki nasiliły się w latach 1097 - 1104 r., kiedy to na południu Tartyniusz wywołał powstanie antyaspiańskie. Zebrane ostatkami sił wojska enderasjańskie, pokonały w 1101 r. Slavian pod Runhoffem. Trzy lata później udało się pokonać powstańców, a sam Tartyniusz został schwytany i skazany na śmierć.

Kazydiusz IV Spokojny - (panował w latach 11110 r. - 1134 r.) Podpisał pierwszy w dziejach Enderasji rozejm ze Slavianami. Było to spowodowane tym, że Enderasja była wyczerpana działaniami wojennymi oraz powstaniem Tartyniusza. Król skupił się na odbudowie terytoriów południowych – zniszczonych w czasie powstania.

Racyniusz II - (panował w latach 1134 r. - 1148r.) - znany z tego, że był wielkim  mecenasem sztuki. Za jego czasów powstawały akademie sztuki i tworzyli artyści znani, jako Plastycy z Runhoffu. Sam Racyniusz finansował i był pomysłodawcą tej grupy. Nieliczne biografie króla wspominają, że sam miał niezły talent malarski.

Racyniusz III - (panował w latach 1148 r. - 1152 r.) - rozpoczął reformę administracyjną, Enderasji, której jednak niedane mu było skończyć. Zapamiętano go, jako młodego króla z wielkimi ambicjami. Niestety jego życie przerwała tocząca jego ciało od urodzenia choroba. Mówiono w tamtym czasie, że to klątwa, jaką rzuciła na ród królewski marszałek Tartyniusz przed uderzeniem topora. Władzę po nim objął jego wuj Elokweusz III. 

Opracowali:

Pracownicy Teutońskiego Instytutu Historii

Do 960 -Wojciech Hergemon

Po 960 - Arnaud-Louis Hauteville 

Bibliografia:

Weremin “Era trucicielstwa

Weremin “Panowanie Wergeniusza III

Marenisusz “V - X w w Enderasji“

Hefanten “Król Wergeniusz

Hefanten “Poemat o Bogach

Hefanten “Czasy zamierzchłe

Hezeniusz “Historia od Wegeniusza I do Wergeniusza II

Haramediusz V - XV w Enderasji

Herendezonius Era Karydiuszy

Herendezonius Wyprawa posłów Karamediusza III

Herendezonius Zmiany w armii w latach 824r. - 887r.

Herendezonius Dwór Karydiusza III

Vladysław O zmianach ustrojowych wroga