Wierzenia założycieli Santiago

Zgodnie z materiałami jakie znaleziono na terenie baronii Enderasji, jedną z głównych przyczyn sporów pomiędzy założycielami Santiago, a władającym wówczas Enderasją Apokryzjuszem były różnice religijne. Buntownicy, którzy osiedlili się później na Naservii reprezentowali starodawną religię pierwszych mieszkańców obecnej Teutonii, której korzenie sięgają czasów rewolucji neolitycznej. Religia ta była oczywiście przez ówczesnych Enderasjan uznawana za szkodliwą.

Naczelne miejsce w panteonie bóstw zajmował stary diuk Kościej, półbóg uważany za koniec i początek świata. Wierzono, że istniał on jeszcze przed powstaniem czegokolwiek innego, jednak nie jemu przypisywano stworzenie świata. Zdaniem wyznawców świat stworzył młody wówczas bóg Turba, który jednak opierał się na radach starszego i bardziej doświadczonego diuka Kościeja. Niestety, kiedy świat był już prawie ukończony, doszło między nimi do sprzeczki, w rezultacie której diuk Kościej obraził się na stwórcę i płakał rzewnie przez 7 dni i 7 nocy.

Z łez diuka Kościeja powstała wielka powódź, a ludzie zamieszkujący wcześniej bogate niziny, musieli udać się na wierzchołki gór - tak miały powstać wyspy teutońskie. W związku z tą zuchwałością młody bóg kazał diukowi Kościejowi przeprosić, ten jednakże przybrał nowe imię i schował się wśród ludzi. Zgodnie z wierzeniami Naservczyków, jego życiowym celem miała być zemsta na stwórcy, poprzez wieczne działania utrudniające mieszkańcom ziemi życie. Jedyne obrzędy jakie zostały utrwalone w źródłach historycznych, polegały na paleniu na ołtarzu wszelkich odznaczeń i orderów zdartych z poległych wrogów.

Autor: Emiel Regis