Organizacja społeczna Slavian

Początkowo Slavianie nie posiadali scentralizowanej władzy. Określoną wsią władał ród, składający się z wszystkich ludzi wolnych pochodzących po mieczu od wspólnego przodka, kobiet, które weszły do rodziny przez małżeństwo, oraz osób adoptowanych, np. poprzez postrzyżyny (obrzęd postrzyżyn polegał na poddaniu się władzy tego, kto obcinał włosy). Na czele stał najstarszy członek rodu lub wszyscy męscy członkowie rodu (wiec). Organizacja rodu opierała się na związkach krwi, kulcie wspólnych przodków oraz na wspólnej własności ziemi (pól, łąk, lasów). Każda rodzina wchodząca w skład rodu starała się o własny dom, który stawiany był na terenie należącym do rodu. Ród ponosił zbiorową odpowiedzialność za czyny popełnione przez swoich członków, solidarnie stawał w ich obronie, mścił krzywdę lub śmierć. Prace gospodarcze wykonywali często niewolnicy, którymi byli jeńcy wojenni i ich potomstwo, dłużnicy, którzy nie spłacili na czas swoich długów, oraz przestępcy, którzy nie mogli się okupić. Charakterystyczne dla niewolników były krótkie włosy, w przeciwieństwie do długich włosów ludzi wolnych. Tak naprawdę struktura społeczna Slavian uległa zmianie po przybyciu ich na Teutony. Pojawienie się księcia zaowocowało powstaniem osobnej warstwy wojowników, którzy stanowili oddaną mu siłę zbrojną. Książę nadawał im ziemie, a bogacili się dzięki wyprawom (zrabowane kosztowności oraz niewolnicy, którzy musieli się wykupić albo pracować na rzecz pana).